Sydney

Sydney, wat een wereldstad! De twee weken in Sydney zijn weer voorbij gevlogen. De stad heeft uiteenlopende kenmerken. Zo heb je aan de ene kan van het centrum het kloppende bedrijfshart. Hier loop je tussen de grote bedrijfspanden, de werkende Australiërs die van en naar het werk hollen en waar volop genetwerkt wordt bij de koffietentjes. Aan de andere kant heb je een grote botanische tuin waar je veel mensen ziet sporten. Natuurlijk mochten het Opera House, Bondi Beach en de Harbour Bridge niet ontbreken tijdens onze wandelingen door de stad. Je kunt gemakkelijk een week doorbrengen in Sydney en elke dag nieuwe dingen bezoeken. Veel musea en kunst gallerijen zijn gratis te bezoeken en je hebt leuke cafeetjes. In mijn eerste week in Sydney was ik nog met Iyor. Wij wilden beiden de Blue Mountains bezoeken, maar dat is nog best lastig zonder auto. Via Facebook vonden we een Canadees die ook de Blue Mountains wilde bezoeken, maar dit liever met leuk gezelschap wilde doen. Hij had de beschikking over een auto en wij vonden onszelf wel leuk gezelschap, dus vroegen we of we met hem mee mochten. Uiteindelijk gingen we op pad met een Canadees en een Zweeds stel. 

De Blue Mountains is een indrukwekkend mooi en groot natuurpark. Hoewel je meer groen ziet dan blauw, wordt de naam verklaard door de blauwe waas die over het park heen hangt. Ook dit park beschikt over verschillende wandelroutes. Niet heel handig, maar wij gingen op één van de warmste dagen (46 graden). Wij wilden dan ook wel naar de verschillende uitkijkpunten, maar niet wandelend. Uiteindelijk besloten we de korte route van een uur te doen. Het was tenslotte nog ochtend en er was een lekker briesje. Echter liep dit wat anders.. Ergens moeten we een verkeerde afslag hebben genomen, want we zijn uiteindelijk 3 uur onderweg geweest. Ik was echt gesloopt, werd eng en wist gewoon niet meer hoe ik nog boven moest komen. Alles deed pijn. Met wat rustmomenten tussendoor en aanmoedigingen van Iyor, ben ik dan toch weer boven gekomen. Natuurlijk moest ik ook wel, want daar blijven was geen optie. De slangen daar maakten dat ook niet echt aantrekkelijk. Daar heb ik nog een bruine slang gezien. Uitgerekend deze wil je niet tegenkomen, want deze is zeer dodelijk. Hoe dan ook, het park is prachtig en het heeft weer mooie beelden opgeleverd. 
En dan.. Het moment suprême.. 14 februari! ’s Ochtends moest ik het hostel waar ik met Iyor verbleef verlaten en verhuizen naar de studio, waar Jordy en ik een week zouden vertoeven. Heel de dag was ik niet zenuwachtig, maar eenmaal op het vliegveld begonnen de kriebels toch te komen. Ik heb enorm uitgekeken naar dit moment. Natuurlijk heb ik genoten van de afgelopen maanden, maar ik durf best toe te geven dat ik Jordy die tijd heel erg heb gemist en om elkaar dan weer te zien, is best spannend. Het moment dat hij aan kwam lopen, had voor mijn gevoel zo in 'All you need is love’ voorbij kunnen komen ;) Het was fijn elkaar weer te zien in het echt en niet via een beeldscherm en elkaar weer te kunnen knuffelen. Het was zeker een mooi moment. 

Inmiddels zijn we weer zo gewend aan elkaars gezelschap dat dat moment alweer een tijd geleden lijkt. Ik heb met Jordy ook nog een week in Sydney doorgebracht en uiteraard heeft hij ook de bezienswaardigheden van Sydney gezien. We verbleven in een studio via Airbnb. Weliswaar aan de andere kant van de Harbour Bridge, maar het centrum was gemakkelijk te bereiken via een ferry. Waarbij zaten zag er heel idyllisch uit met veel groen en verschillende baaitjes, waar veel zeilboten lagen. Ook hierin zag je de diversiteit van de stad. Rust aan onze kant van de brug, het drukke stadsleven aan de andere kant.

Met de komst van Jordy moest ik wel afscheid nemen van Iyor. Onze plannen veranderden en zij heeft mensen gevonden waarmee ze verder kan reizen. We hebben gelukkig nog wel een dag met z’n drieën op Manly Beach kunnen doorbrengen, maar het moment dat zij op de ferry stapte om naar haar hostel te gaan, vond ik best vreemd. Iyor, ik weet dat je mijn blog leest en er rest mij nog dit te zeggen: 3,5 maand geleden zijn we begonnen als vreemden en ik kan wel zeggen dat ik er een vriendin bij heb gekregen. Waren er weleens irritaties over en weer? Ja, zeker! Maar dat is helemaal niet erg. Het kan niet altijd koek en ei zijn. Het gaat erom hoe je met die momenten omgaat en ik vind dat wij dat goed gedaan hebben. Ik heb genoten van onze tijd samen. We hebben veel goede gesprekken gevoerd en een hoop gelachen. Ik hoop dat deze vriendschap ook in Nederland blijft bestaan. Daar ga ik zeker mijn best voor doen. Ik ben benieuwd hoe jij je reis verder gaat vervolgen en ik blijf je volgen. Wel je eigen blog bijhouden!!

Jordy en ik hebben inmiddels Sydney verlaten en zijn begonnen aan onze 12-daagse roadtrip van Sydney naar Melbourne en de Great Ocean Road. We hebben een auto gehuurd en touren inmiddels alweer 3 dagen met onze blauw Kia Rio langs de kust van Australië. Jullie misschien niet geheel onbekend, maar hier wordt er links gereden. Dat betekende flink wennen voor Jordy, want hij is de enige die de auto nu mag besturen. Het is niet alleen links rijden, maar je zit ook rechts en de besturing van de auto is daarnaast ook gespiegeld in vergelijking met de Europese auto's. Inmiddels gaat dat allemaal prima en genieten wij van de prachtige natuur. Elke dag rijden we van plek naar plek en overnachten we in motels. 

De eerste bestemming was Jervis Bay. We zijn door het Royal National Park gereden en hebben Hyams Beach bezocht, dat zich kenmerkt door het parelwitte zand en het heldere blauwe water. Uiteindelijk hadden we dit strand helemaal voor onszelf, waardoor we ons echt even in het paradijs waande. De tweede dag zijn we onze dag begonnen met een bakje koffie op het strand en een strandwandeling. We hebben onze reis vervolgd naar Narooma. Onderweg wilden we stoppen bij Pebbly Beach, het strand van de surfende kangoeroe. Natuurlijk is dat een mythe, maar volgens onze informatie konden we daar wilde kangoeroes spotten. Ik wist dat ze zich pas om een uur 4 zouden laten zien, maar toen ze er om 6 uur nog niet waren, hielden we het voor gezien. Enigszins teleurgesteld liepen we terug naar de auto, maar eenmaal daar zagen we dan toch eindelijk twee kangoeroes. We waren helemaal blij dat we ze toch nog gezien hadden. Uiteindelijk stapten we dan toch in de auto om weer verder te gaan tot Jordy ineens op zijn rem trapte. We reden langs een kampeerplek en daar zagen we niet 1, niet 2, maar wel meer dan 15 kangoeroes grazen in de voortuintjes van de stacaravans. Nieuwsgierig keken ze mij allemaal aan toen ik ze voorzichtig probeerde te naderen om foto’s te maken. Dat was een grappig, maar intimiderend gezicht. Onderweg zijn we er nog meer tegengekomen, dus uiteindelijk was onze missie van de dag geslaagd. 

Vandaag (24 feb) was de derde dag van de trip en deze leidde ons naar Eden. De dag begon met een trip naar de Australia Rock en de Glasshouse Rocks, waar weer mooie foto’s geschoten konden worden. De Australia Rock is een grote rots waarin de vorm van Australia is te vinden en de Glasshouse Rocks zijn grote rotsen in de zee. Bij de Australia Rock hebben wij ook nog een aantal wilde, maar ook luie  zeehonden gespot. Erg bijzonder weer. In Eden hebben we de golfbaan bekeken en ook hier onwijs veel kangoeroes gespot. Zo zie je er geen en zo zie je ze overal. 

Hoe dan ook, op deze manier reizen is fantastisch! Het is de ultieme vrijheid. We hebben nog 1,5 week met de auto voor de boeg en daarna nog een week Melbourne. Ik zal proberen jullie op de hoogte te houden van de laatste 2,5 week van de reis. ik hoop bij deze jullie weer goed bijgepraat te hebben. Jullie hadden in ieder geval weer iets te lezen ;)

Dikke kus!!