Nieuw leesvoer ;) Yamba, Coffs, Port Macquarie & Newcastle

Het is inmiddels weer 2 weken geleden sinds mijn laatste verhaal en in die 2 weken hebben we weer een hoop gezien en gedaan. Zo sloot ik mijn laatste verhaal af in Yamba. Daar hebben we echt hele leuke dagen beleefd. Hoewel het eerst ongemakkelijk was om op een kamer te slapen met een Noors stelletje, werden zij uiteindelijk de leukste kamergenoten ooit. We hebben zo met ze gelachen. Dus wie weet houden we er nog een leuk vakantie adresje aan over haha!

Hoewel Yamba een klein dorpje is, hangt er wel een heel leuk en relaxed sfeertje. Er is naast wandelen, surfen en zwemmen niet heel veel te doen, maar ik vond het zeker een bezoek waard. Er hangt echt een hele fijne sfeer. Veel backpackers komen dan ook terug naar Yamba, omdat het een soort thuis gevoel geeft. Hoewel reizen echt heel tof is en ik het iedereen kan aanraden, begrijp ik wel heel goed dat mensen een soort thuisbasis missen tijdens het reizen. Dat ervaar ik nu ook zo. Natuurlijk zien we een hoop mooie dingen en ontmoeten we regelmatig leuke mensen, maar ik zou dit niet een jaar vol kunnen houden denk ik.

De eerste dag in Yamba hebben we de Shane’s tour gedaan. Dat is de tour die de eigenaar van ons hostel verzorgd om zo de mooie plekjes van Yamba te laten zien. Shane wilde voor vertrek eerst even uitleggen wat we allemaal gaan doen en waar we  op moeten letten. Zo vertelde hij dat we van kliffen af zouden gaan springen. We zouden klein beginnen, maar hoog eindigen. Z’n 18 meter hoogte… Ik dacht dat moet wel lukken. Je komt ten slotte terecht in water. Maar toen hij ging uitleggen hoe we moesten springen en foto’s liet zien van mensen die door het kliff jumpen ernstige verwondingen hadden opgelopen, werd ik toch spontaan misselijk. Zo zat er een foto bij van iemand die zijn neus dicht knijpt tijdens het springen, iets dat ik ook doe, en diegene had daardoor een gat tussen de binnenkant van zijn bovenlip en neus opgelopen. Nou ik wist niet waar ik het zoeken moest. Shane vertelde in ieder geval welk verhaal achter de foto zat en was onwijs enthousiast. Na zijn uitleg was het alleen nog wachten op zijn koffie en red bull en dan zouden we gaan vertrekken. Ik dacht die gast is al hyper actief, die cafeïne gaat dat alleen maar verergeren. 
Shane had zijn drankjes binnen en hop daar gingen we. Alles verliep prima tot we bij onze laatste stop waren.. Shane zag een slang net een hol inkruipen en hij vond het wel een goed idee om die slang uit zijn hol te lokken en aan ons te showen. Ik had het met 35 graden al warm, maar toen kreeg ik het helemaal Spaans benauwd. Ik dacht welke malloot gaat in godsnaam een slang uitlokken. We hebben wel een uur staan wachten tot hij uiteindelijk de ‘slang’ te pakken had. Hij gooide het ding naar één van de reizigers toe en iedereen gilde het uit. Totdat we ineens allemaal doorhadden dat dat verdomde beest van plastic was. Hij had ons al die tijd voor de gek gehouden. En niet alleen dat, het kliffjumpen was hij nooit van plan te gaan doen. Ja we hebben gesprongen, vanaf een hoogte van 5 tot 8 meter. Maar het was allemaal toneelspel om ons bank te maken. De foto’s waren niet van het kliffjumpen en zijn redbull was gevuld met water. Ik kon hem wel slaan, maar ineens vond ik het geen vervelende gozer meer. Hij heeft ons in ieder geval goed te pakken gehad.

De laatste 2 dagen moesten we volgens mij bijkomen van de tour en hebben we vooral gerelaxed. Beetje lunchen hier.. Beetje zonnen daar..

Na Yamba zijn we verder gaan reizen naar Coff’s Harbour. Hier hebben we 4 nachten vertoefd. Coffs kan best leuk zijn als je een auto hebt, maar zonder auto is het een beetje saai. Er zijn leuke plekjes die je kunt bezoeken z’n 15 tot 30 km verderop, maar aangezien wij momenteel afhankelijk zijn van het openbaar vervoer of het vervoer van andere reizigers, konden wij niet meer zien dan het dorpje zelf. Deze bestond uit een gigantisch strand en een grote haven, maar voor de rest was er weinig te beleven. Dit komt ook grotendeels omdat ik mijn rechter scheenbeen volledig had verbrand. Kijk, Australie is fantastisch en iedereen heeft het over de enge beesten, maar je grootste vijand is hier echt de zon. Ik zat nog geen drie minuten in de zon of mijn hele been was rood. De dagen erna heb ik de zon zoveel mogelijk proberen te vermijden, maar mijn been is nog steeds rood. De zon is hier zo sterk en hoewel 28 graden voor de meeste van jullie normaal wel te doen is, is dat hier een ander verhaal. Dat elk dorp, hoe klein of hoe groot ook, een huidkanker kliniek heeft, geeft wel aan hoe gevaarlijk het kan zijn. Iyor en ik hebben beiden al een zonneallergie opgelopen, ook al smeren we elk uur factor 50. De zon heb ik dus echt onderschat hier. Het belemmert ook regelmatig je dagplanning aangezien de meeste bezienswaardigheden buiten zijn. Dat vind ik wel een minpuntje aan deze reis, desalniettemin proberen we zoveel mogelijk ’s ochtends of aan het eind van de middag te doen.

Na Coffs Harbour hebben we weer onze backpack ingepakt en zijn we vertrokken naar Port Macquarie. We hadden al verschillende manieren van overnachten gehad, hostel, airbnb en housesitting, maar nog geen couchsurfing. Dit is een manier van overnachten waarbij iemand gratis een bank of bed ter beschikking stelt om op te slapen. Dit gaat vaak in ruil tegen leuke verhalen of een maaltijd. Wij zijn 4 nachten gaan couchsurfen bij Thomas. Een echte Australiër, die met zijn familie een tea tree plantage bezit. Ik heb echt een leuke paar dagen bij Thomas gehad. Het was z’n toffe vent. Bij de eerste ontmoeting pakte hij onze backpacks en ging ze voor ons tillen. Hij zei: “Zo dat hoeven jullie voorlopig even niet meer te doen.” Hij nam ons gelijk mee uit eten en we hadden niet alleen een eigen bed om op te slapen, maar ook onze eigen badkamer. Dat voelde wel aan als luxe kan ik je zeggen. Hij had een groot huis met een prachtig uitzicht. Ik heb erg leuke gesprekken met hem gevoerd en onwijs veel gelachen. Ook heeft hij ons een rondleiding over zijn land gegeven, waar we ook nog eens wilde kangoeroes konden spotten. Port Macquarie zelf bezit over een prachtige kustlijn met verschillende baaitjes waar je kunt zwemmen. Aangezien het niet één gigantisch strand is, maar verschillende baaitjes, heb je soms een heel strand voor jezelf. Wat een luxe! Ik vond het eigenlijk jammer om Thomas te verlaten, maar onze volgende stop stond alweer gepland, Newcastle. 

Ook hier gingen we couchsurfen. En wat was ik blij dat Thomas onze eerste ervaring was, want als die man van Newcastle dat was, had ik waarschijnlijk niet meer gaan couchsurfen. Wat een hurk was dat. Kon zich niet eens normaal voorstellen en echt een gesprek beginnen was ook erg lastig. Eenmaal in zijn huis aangekomen, kwam hij iets losser. Al snel vertelde hij dat hij leidt aan depressies en dit leidde tot overmatig drankgebruik in het verleden. Dan denk ik nog oke.. knap dat hij er zo open over is. Maar daar bleef het ook bij, want in zijn verhalen daarna begreep ik dat het overmatig drankgebruik nog steeds een grote rol speelt. Eén nacht kwam hij redelijk aangeschoten mijn kamer binnen om een matras te pakken voor een vriend, die onverwachts bleef slapen. Het was 1 keer kloppen en hij kwam al binnen. Dat vond ik al niet prettig en daarnaast was hij verontwaardigd dat ik de achterdeur op slot had gedaan en waardoor hij via de achterdeur naar binnen moest komen, omdat hij zelf geen sleutel had meegenomen. Je kunt mij een hoop wijsmaken dat Australië veilig is enzo, maar ik blijf in een vreemd land en in Nederland doe ik ook altijd de deur op slot. De manier hoe hij vertelt komt niet overeen met een gemiddelde 33 jarige. Beetje opschepperig en kinderachtig. Ik kan daar maar moeilijk mee omgaan. Misschien dat hij dat door had, want hij had al snel oog voor alleen Iyor. Wat ik op zich prima vond, maar Iyor en ik voelden ons er beiden ongemakkelijk bij. Ik heb z’n vermoeden dat ie een klein oogje op d’r had, maar goed dat kan ik hem niet kwalijk nemen natuurlijk. Ik heb wel getwijfeld om mijn spullen te pakken en naar ander verblijf te gaan zoeken na alle gebeurtenissen, maar heb besloten toch te blijven. Het is te heet om nu met mn backpack te zeulen (lees 41 graden) en hij zou doordeweeks toch werken, dus zou ik hem nauwelijks zien. Bovendien heeft ie niet direct iets verkeerds gedaan, maar het was meer dat ik mij er niet prettig bij voelde. Daarnaast is het nu nog 2 nachtjes en dan gaan we naar Sydney.

Zoals jullie lezen, zijn er genoeg leuke dingen gebeurd, maar soms ook minder leuke dingen. En dat geeft niet. Het zijn beide weer nieuwe ervaringen en je leert er weer van. Dat is eigenlijk hoe ik reizen in het algemeen zou samenvatten. Door de social media met al die mooie plaatjes dacht ik dat reizen altijd helemaal top zou zijn, maar dat is niet altijd zo. Ik ben heel eerlijk met hoe ik het reizen ervaar. Het is heel leuk met veel mooie momenten waarin je leuke mensen ontmoet en mooie plekken ziet, maar er zijn ook genoeg dagen dat je even niks te doen hebt of in ons geval de vervoersmogelijkheden of de zon onze plannen belemmeren. Dit leert ons alleen maar hoe we het in het vervolg zouden aanpakken. Ik heb dus nog steeds geen moment spijt van mijn keuze. Ten slotte geeft het weer schrijfvoer voor een nieuw verhaal.

Overmorgen gaan we dus naar Sydney. Ik ben benieuwd wat ik dan weer allemaal te vertellen heb. In ieder geval mag ik volgende week mijn leuke vriend van het vliegveld ophalen, waar ik echt niet langer op kan wachten, en is de kans groot dat Iyor en ik onze wegen gaan scheiden. Wordt vervolgd dus...